Een nieuwe liefde en een kind

Het kan snel gaan in Afrika :)
Mijn nieuwe liefde heet Tatango. De grootste, macho en ongelooflijk eigenwijze kerel die Lola rijk is. Hij is helemaal vrouwengek en doet het het liefst de hele dag. Van welk ras de dames precies zijn, maakt niet direct uit. Hij besloot dus dat ik ook bij hem hoor. En dat er geen andere kerels in mijn buurt mogen komen. Er zit helaas (??) een hek tussen en dus is het enige wat hij kan doen grote handen zand gooien, lawaai maken en tegen het hek rammen. Positieve bijkomstigheid is dat de wat al te enthousiaste stagiair nu netjes op afstand blijft ;)
Ondertussen was heel Lola de afgelopen tijd een chaos en daar had mijn nieuwe liefde een groot aandeel in. Hij is namelijk niet de enige man en tot zijn grote frustratie ook niet de populairste. Max is er ook. En Max is een plaatje! Hij is echt prachtig en daar schijnen de bonobo dames ook zo over te denken. Hij is niet extreem groot en zeker geen macho. Hij is erg relaxed en doet nauwelijks zijn best om indruk te maken, toch volgen alle dames hem overal. Klein detail: hij is opgegroeid bij gorilla’s en snapt dan ook niets van alle sexuele heisa. Komt er een dame op hem af, presenteert zich, Max doet niets, zij draait zich om en kijkt onderzoekend naar de erectie die er niet is. Ik wil niet aan antropomorfisme doen, maar ik zou zweren dat ze stomverbaasd keek. Ondertussen verbleef Tatango in een aangrenzend verblijf en probeerden de heren aan elkaar te bewijzen wie de grootste en de stoerste is door ´touw te trekken` met een stok door het hek.
Na de kidnapping van Pole (zie vorige update) besloot een verzorger om de kidnapster en nog een dame met kidnap-potentieel over te plaatsen van de groep van Opala met Pole en Tatango naar de groep van Max. Dat laat een beetje man natuurlijk niet over zijn kant gaan en hij besloot over het hek te springen. Hormonen kunnen je een hoop kracht geven :p Er volgde een ware oorlog. De dames probeerden wanhopig de twee uit elkaar te houden, maar daardoor volgde nog meer chaos en gevecht. Uiteindelijk ging Max te ver en heeft de hele groep hem opgejaagd. We hebben hem een aantal dagen niet gezien. Bang dat hij erg toegetakeld was, zijn tot drie keer toe toen een aantal mensen het verblijf gaan verkennen. Onvindbaar. Uiteindelijk kwam hij toch tevoorschijn om te eten. Hij heeft een aantal bijtwonden, maar niets ernstigs. De volgende dagen kwam hij af en toe wat eten en dan kreeg hij ook medicijnen. Inmiddels verblijft hij weer in de buurt van de groep, maar nog steeds op zijn hoede. En Tatango? Die heeft ontdekt dat hij sterk genoeg is om over hekken te springen en besloot om ook de dames van groep drie eens te gaan confisqueren. Aangezien hij twee keer zo groot is als Makali, gaf deze het vrij snel op en de dames ontvingen hem met liefde :)
In dit verblijf zijn inmiddels alle bomen rond het hek gesnoeid en is de electriciteit versterkt. Natuurlijk blijft iedereen wel op zijn hoede.
Ergens in deze chaos kwam er een nieuw weesje binnen. Geschatte leeftijd bijna twee, maar nog echt een baby. Zijn pappa en mamma zijn opgegeten en hij werd verkocht op de markt. Twee broers kochten hem om hem te ´redden`, (daarbij natuurlijk bijdragend aan het probleem door de stropers te belonen met geld) maar dat werd niks. Het is hier nog lang niet overal doorgedrongen dat een bonobo geen geschikt huisdier is. Zij gaven hem mee aan een familie op doorreis, die hem na enkele weken hier afleverden. Hier had eigenlijk niemand tijd voor een nieuwe baby die veel aandacht nodig heeft en die absoluut niet wil drinken.
Intussen zat ik met een been dat het niet meer deed, dus ik had alle tijd om te knuffelen en de fles te geven :) vervelend joh :) Mijn aangenomen zoon heet Vanga en ik ben stapelgek op hem. De vraag was of ik een dagje voor hem wilde zorgen, omdat hij bij mij wel wilde drinken. Natuurlijk! De volgende dag kwamen ze me halen…: je zoon heeft je nodig. Dusss. Er moest bloed geprikt worden en hij kreeg medicijnen. Uiteindelijk heb ik hem vier dagen bij me gehad. Hij is nu bij een van de surrogaat moeders, want ik moest helaas weer aan het werk. Ik ben nog wel veel bij hem, omdat hij nog steeds alleen bij mij wil drinken. Iedereen noemt me hier nu mamma An. Haha, ik vind het nog leuk ook! Dat zelfs ik toch over moedergevoelens blijk te beschikken……

Tot mijn grote enthousiasme doet het internet weer af en toe,
dus ik hoop tot snel!

Veel liefs uit Lola