Achter het prikkeldraad

Op bezoek bij iemand van de Duitse ambassade in Kinshasa. Dat krijg je als je met een Duitse samenwerkt ;) Bovendien moet ik de eerste vriendelijke Nederlander hier nog ontmoeten. Ook de Belgen zijn niet van de hartverwarmende gastvrijheid. De mensen waar ik het leukste contact mee heb zijn natuurlijk de Congolezen zelf, maar ook de Duitsers en de Zuid Afrikanen.

Maar goed in deze chaotische vieze stad rijden regelmatig busjes of jeeps vol met militairen. Ze zien er op zich gevaarlijk uit, maar schenken mij negen van de tien keer een brede glimlach. Verder doet niets vermoeden dat je in een oorlogsland verblijft. Tot we de straat in wilden rijden waar onze bevriende Duitser woont. Aan beide kanten afgezet met prikkeldraad, aan beide kanten zes militairen met kalashnikofs en een minder vriendelijke uitdrukking op hun gezicht. Allemaal rond onze auto. Geweer in de handen. Dreigend. Wat we kwamen doen?? Ook bij het zien van twee bibberende blanke dames die vriendelijk probeerden te glimlachen, verzachtten de gezichten niet. Wij uitgelegd voor wie we kwamen en tegelijk kwam zijn bewaker ons te hulp. Dat we echt uitgenodigd waren. Met tegenzin lieten ze ons erdoor. Achter dit prikkeldraad bevond zich weer een enorme muur met nog meer prikkeldraad en bewaking. Daarachter stond een prachtig huis, marmer, zwembad, etc. Andere wereld. Wij werden verwelkomd met een fris drankje en wat lekkere hapjes. Toen we vroegen naar ons schrikwekkende ontvangst vertelde hij dat vice-president Bemba bij hem in de straat woont. De grootste concurrent van Kabila en geen vriendelijke jongen. De soldaten behoren tot zijn eigen leger....

Wij hebben een aangenaam weekend gehad. Lekker eten, goed gezelschap, een wijntje, leuke muziek en interessante gesprekken.
De Duitser vertelde over zijn kok. Zijn familie werkt al generaties voor de mensen Van de Duitse ambassade. Een ontzettend vriendelijke man. Hij wilde zo graag een huis kopen voor zijn gezin. De Duitser besloot hem te helpen. Als hij 500 dollar zou sparen, zou hij hem 500 dollar lenen en 500 dollar bonus geven. Nu is sparen niet het sterkste punt van de gemiddelde Congolees, maar het lukte deze man om 600 dollar te sparen. (Hier heel erg veel geld!!) Hij had dus 1800 dollar om een huisje te bouwen en dat kan hier. De kok helmaal gelukkig. Na een tijdje was er toch een probleem..... Hij had alle 1800 dollar uitgegeven aan een architect en de fundering van een enorm huis met twee verdiepingen! Haha, er waren 8 mensen aan het werk en de architect. En toen was het geld op..... De Duitser heeft het ontwerp aan laten passen en nog 5000 dollar bijgelegd. Nu staat er een redelijk huisje op een enorme fundering en gaat het de kok natuurlijk nooit lukken om dat terug te betalen.

Dat geeft wel een beetje het besef van geld aan in dit land.
Bijna niemand spaart, niemand werkt aan de toekomst. Alles kan toch zo weer veranderen. En daar tussen wonen een handjevol blanken in enorme huizen, die danwel voor UN of ambassade werken, danwel dankbaar gebruik maken van de chaos in dit land en bakken met geld verdienen. Er gaan vliegtuigen vol met diamanten het land uit. De Belgen en Amerikanen vinden het allang prima dat het hier een chaos blijft........

Inmiddels is Simone vertrokken naar het grote donkere bos en ben ik weer terug op het vredige Lola. Helemaal blij om mijn bonobo’s weer te zien. Ik word nog een echt apenvrouwtje :p
Liefs uit Lola!

PS dank jullie wel voor de leuke reacties, ik vind het leuk om te zien dat jullie lezen wat ik schrijf en met me meeleven!!